ساقی-پارت2

نقاب بی تفاوتیاش را روی چهره حفظ کرد و سعی کرد کلماتی را انتخاب کند که شک پدرش را به حداقل برساند. _ بد نیست! میتونم بهش فکر کنم.مادرش با سادگی خندید و قربان صدقهاش رفت.یک لحظه از خودش بدش آمد! اگر مادرش میفهمید چرا راضی به این ازدواج است باز هم لبخند میزد؟.قبل از آنکه احساسات اسیرش کنند آن ها را پس زد در این جامعه برای دریده نشدن خودت باید گرگ میشدی! احساسات باید در نطفه خفه میشدند!

همانطور که انتظارش را داشت پدرش با شکی که در کل صورتش پیدا بود گفت: _عجیبه! از آراز ما بعیده اینطوری سریع قبول کنه.جملهاش باد مادرش را خواباند، اما کمی از شک پدرش را هم ُرفت و روب کرد. _ نگفتم قبوله! گفتم میتونم بهش فکر کنم!امیر معتمد عقب نشینی نکرد. _ همینم از زبون تو مثل جهاد کردن میمونه! انتظار داشت_ بذار زن داداشتم بیاد به جمعمون یه سفر حسابی میریم.آراز با بی تفاوتی همیشگیاش مشغول نوشیدن دم نوشش بود.میترسید. این نگاه های بی تفاوت پسر جوان او را میترساند. انتظار داشت او  موقع ازدواجش پر از شور و عشق باشد.اما نگاه های سرد او مفهمومی جز اینکه هیچ خبری از عشق و عاشقی و هیجان برای شروع زندگی مشترک نیست نداشت.شاید هم آراز داشت وانمود به خونسردی میکرد.هرگز نتوانسته بود پسر جوانش را مثل دخترش خوب بشناسد. ناشناخته ها برایش همیشه ترسناک بودند.افکار منفی را با این امید که آراز پسر عاقلی است پس زد و گوشش را به حرف های همسرش که از عروس آیندهاش تعریف میکرد سپرد. *****آرام کلید را داخل قفل چرخاندم. اگر حاج بابا یا ساعد میفهمیدند میخواهم با چه کسی صحبت کنم سرم را بریده و روی سینهام  میگذاشتند.حتی با وجود اینکه در حال حاضر کسی در خانه نبود باز هم استرس داشتم. .میدانستم خطر کردهام، اما دلم برایشان تنگ شده بود در دنیایی که کسی حرف هایم را نمیفهمید این دو نفر تمام داراییام بودند وقتی پای تمام درد و دل هایم مینشستند.هندزفری را به لپ تاپم وصل کردم و وارد صفحهی مخصوص چتمان شدم.روسریام را روی سرم مرتب کردم و موهایم را کامل داخل روسری جا دادم.احتمال اینکه اول تصویر سپهر روی صفحهی چت ظاهر شود بیشتر بود.همانطور که حدس میزدم شد و چند ثانیه بعد چهرهی بشاش سپهر در صفحهی لپ تاپم نمایان گشت.